พระครูศีลนิวาส มีนามเดิมว่า โม้ ท่านเป็นชาวอ่างทองโดยถือกำเนิดเกิดที่บ้าน ตำบลไชยสิทธิ์ โยมบิดาชื่อ โต โยมมารดาชื่อ ฉ่ำ ท่านได้อุบัติขึ้นเมื่อวันขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะเส็ง ตรงกับวันที่ ๑๓ มีนาคม ๒๔๑๒ ชีวิตครั้งเยาว์วัย ท่านเป็นคนเรียนหนังสือเก่งมีความรู้แตกฉาน ลายมืองาม แต่มีนิสัยชอบเข้าวัดทำบุญ ครั้นอายุครบ ๒๑ ปี ได้บวชที่วัดไทรย์ ตำบลจรเข้ร้อง อำเภอไชโย โดยมีพระครูทอง วัดสนามชัยเป็นพระอุปัชฌาย์ ตั้งนามฉายาให้ว่า อุตฺตโม ภายหลังอุปสมบทได้ทำอุปัชฌายวัตร และปฏิบัติตามพระธรรมวินัยโดยเคร่งครัด นอกจากนั้นท่านขยันท่องบทสวดมนต์ เช่น เจ็ดตำนาน สิบสองตำนาน จนจบพระปาฏิโมกข์ท่านก็ว่าได้ อนึ่งหลวงพ่อโม้ท่านได้ไปศึกษาวิปัสสนากัมมัฏฐานที่สำนักวัดพลับในสมัยพระสังฆวรานุวงศ์เถระ (เอี่ยม) เป็นเจ้าอาวาส
อาจารย์เภา ศกุนตะสุตเล่าว่า “หลวงพ่อโม้ วัดสนเคยทดสอบวิชาเวทมนตร์ ไสยศาสตร์กับพ่อพริ้ง อินทโชติ วัดบางประกอก ปรากฏว่าเถือกันไม่ลง นอกจากนี้ยังปรากฏอีกว่า ลูกศิษย์ทั้ง ๒ วัด เวลาตีกันหนังดีด้วยกันทั้งคู่” หลวงพ่อโม้ วัดสน ได้ถึงกาลมรณภาพในปี พ.ศ. ๒๕๐๓ ด้วยอาการอันสงบ และได้ทิ้งอนุสรณ์เหรียญรุ่นแรกสร้างในการทำบุญอายุครบ ๖ รอบ พ.ศ. ๒๔๘๔ และผลงานการปฏิบัติที่เป็นความดีให้คนรุ่นหลังได้รำลึกนึกถึงมากระทั่งทุกวันนี้
(บทความนี้ได้คัดลอกมาจากหนังสือของ คุณ สามารถ คงสัตย์ จึงขอขอบคุณมา ณ ที่นี้)
