วัดอินทรวิหาร เป็นวัดเก่าตำนานวัดกล่าวว่า เจั่อินทวงศ์ได้ปฏิสังขรณ์วัด และนิมนต์เจ้าคุณอรัญญิก (แก้ว) จากเมืองเวียงจันทร์ ประเทศลาวมาปกครอง โดยเป็นเจ้าอาวาสองค์แรกในยุคหลัง อนึ่ง เจ้าคุณอรัยยิก (แก้ว) ได้รับเกียรติยกย่องว่า ทรงคุณวิเศษในทางวิปัสสนาธุระ และได้มีประวัติกล่าวถึงตอนหนึ่งว่า เจ้าคุณเป็นบุรพาจารย์ของเจ้าคุณประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังษี
ประมาณปี พ.ศ. ๒๔๓๓ พระอธิการภู ได่เป็นสมภารปกครองวัดอินทรวิหาร ต่อมาได้เลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูธรรมานุกูล (ภู) ภายหลังได้ยกฐานะเป็นเจ้าอาวาสวัดกิตติมศักดิ์ เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๖๖ และได้มรณภาพ วันเสาร์ที่ ๕ พฤษภาคม ๒๔๗๖ อายุได้ ๑๐๓ ปี อนึ่งได้มีหนังสือหลายเล่มกล่าวอ้างว่า พระครูธรรมานุกูล (ภู) เป็นศิษย์เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังษี ความข้อนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ด้วยเหตุผลสั้นๆ ดังนี้
๑) พระครธรรมานุกูล (ภู) มาอยู่วัดอินทรวิหาร เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๓๓ ก่อนหน้านั้นท่านเป็นพระยึดธุดงควัตร โดยมาจำพรรษาอยู่ที่วัดสระเกศ ออกจากวัดสระเกศไปอยู่ วัดจักรวรรดิ์ ต่อมาก็วัดม่วงแค แล้วก็ไปอยู่วัดโมลีโลกยาราม จากนั้นจึงมาอยู่วัดอินทรวิหารหลังเจ้าประคุณสมเด็จฯ สิ้นชึพตักษัยถึง ๑๘ ปีเศษ
๒) เจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้ก่อสร้างพระหลวงพ่อโต ค้างไว้ไม่สำเร็จ ถ้าพระครูธรรมานุกูล (ภู) เป็นศิษย์เจ้าประคุณสมเด็จก็ควรต้องบูรณะปฏิสังขรณ์ แต่เท่าที่ศึกษาดูแล้วไม่ได้ปฏิสังขรณ์หลวงพ่อโตแต่อย่างใด
อนึ่งหลวงปู่ภู ได้รับเกียรติยกย่องว่าเป็นพระเถระที่ทรงวิทยาคุณและสร้างวัตถุได้ขลังและสักดิ์สิทธิ์
(บทความนี้ได้คัดลอกมาจากหนังสือของ คุณ สามารถ คงสัตย์ จึงขอขอบคุณมา ณ ที่นี้)
