ที่ขนส่งประจำจังหวัด ผู้คนเริ่มหนาแน่นบรรยากาศก็ร้อนอบอ้าว เนื่องจากเป็นที่โล่งและเก้าอี้ที่วางติดกันเป็นแถวไว้สำหรับให้ผู้รอโดยสารนั่งเท่านั้น กุ้งมีสีหน้ากระวนกระวายเมื่อเวลาเดินทางใกล้เข้ามาทุกที เธอผุดลุกผุดนั่งสายตามองไปยังเส้นทางที่มีรถเข้าออกอยู่ตลอดเวลา
“บอย ทางนี้!” ความกังวลหายไปเมื่อเห็นแฟนหนุ่มเดินอยู่ไม่ไกล พร้อมกับลุกขึ้นกวักมือเรียก
“ขอโทษที รถยางแบนเลยต้องหารถคันใหม่มาส่ง” น้ำเสียงเหนื่อยหอบบ่งบอกถึงการรีบร้อนของเขาได้เป็นอย่างดี
“อ้อ ถึงว่าทำไมมาช้า…” จากที่หงุดหงิดก่อนหน้านั้นของกุ้งก็เบาลง “เอา กินน้ำก่อน” เธอยื่นน้ำขวดที่ซื้อไว้ให้เพื่อดับร้อน
“ขอบใจน่ะ” บอยยื่นมือรับพร้อมรอยยิ้มก่อนจะยกมือหนาจับศีรษะแฟนสาวโยกไปมา แม้จะคบกันมานานแต่ความเอาใจใส่ของกุ้งที่มีต่อเขาไม่ได้ลดน้อยลง
“จะเอาขนมหรืออะไรเพิ่มอีกไหม กุ้งจะไปซื้อไว้”
