เช้าวันอากาศดี วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของนักศึกษามหาวิทยาลัยปี 1 ‘ไชน์’ สาวน้อยวัย 18 สุดสดใส แต่เธอหารู้ไม่ว่าวันนี้แหละ จะเป็นวันที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
เอี๊ยดดดดด โครมม !! (เสียงล้อรถที่บดไปกับท้องถนนด้วยความแรง)
“ขอโทษครับ เป็นอะไรไหมครับ?” เสียงชายหนุ่มปริศนา
“นิดหน่อยค่ะ” ฉันพยายามลุกขึ้นยืนให้ได้ด้วยตัวเอง พร้อมกับปัดฝุ่นออกจากแขนและขาที่ถลอกไปหมด
“ขอโทษครับ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก แล้วผมก็ตื่นสาย เลยรีบขับรถไปคณะ ไม่ทันได้มองเห็นคุณข้ามถนน ขอโทษด้วยจริงๆครับ” ชายหนุ่มก้มหัวยกใหญ่
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ เราก็เดินหาตึกเรียน ไม่ได้มองทางเหมือนกัน ถือว่าเราผิดคนละครึ่งละกัน” ฉันตอบยิ้มๆ พลางเอามือปิดแผลถลอกที่แขน
“ให้ผมไปส่งโรงพยาบาลนะครับ” ชายหนุ่มเสนอ พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงตึกตัก ไม่แน่ใจว่าเพราะความตกใจในอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นย่างรวดเร็ว หรือเพราะรอยยิ้มของคู่กรณีกันแน่
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเราต้องรีบไปเรียนแล้ว คุณก็รีบไปเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วง” ฉันยิ้มตอบ
“งั้น… นี่ครับ มีอะไรก็ติดต่อผมมาได้ตลอดเลยนะครับ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นกระดาษที่เพิ่งจดเบอร์โทรศัพท์และชื่อ คณะเรียน ของตัวเองเลยไป
“ซัน? ขอบคุณมากนะคะ ไชน์ค่ะ” ฉันรับกระดาษพร้อมกับทำความรู้จัก
