One day with him [Coffeeverse] : ถักฝัน / นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

อ่านนิยายสั้นออนไลน์ฟรี

เสียงเปียโนดังกังวานไปทั่วห้องออดิทอเรียม ผู้เข้าแข่งขันคนแล้วคนเล่าต่างขึ้นไปบนเวทีและร่ายทำนองเพลงอันแสนไพเราะที่แต่ละคนได้ฝึกฝนกันมาเป็นอย่างหนักเพื่อการแข่งขันในครั้ง

ไปป์นั่งเกร็งอยู่ด้านหลังของเวทีที่ใช้ในการแข่งขัน นี่เป็นการแข่งเปียโนครั้งแรกในชีวิตของเขานับตั้งแต่ที่ได้เรียนมาเป็นเวลาห้าปี เขาเป็นเด็กต่างจังหวัดเพียงไม่กี่คนที่ได้เข้ามาแข่งขันในเวทีนี้ ถ้ามองระหว่างเขากับเด็กในเมืองแล้วนั้น ไปป์แทบไม่กล้าที่จะเอาตัวเองไปเทียบพวกเขาเหล่านั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

มีคนเคยพูดไว้ว่า เด็กต่างจังหวัดจะขี้อายและไม่กล้าแสดงออกเท่าเด็กในเมือง ไปป์ขอยืนยันอีกเสียงว่ามันเป็นความจริง เด็กในเมืองที่ได้ขึ้นเล่นก่อนเขานั้นต่างพกพาความมั่นใจของตนเองขึ้นไปเล่นต่อหน้าคนดูหลายร้อยได้สบายๆ

แต่เขานั้นไม่ใช่…

คำว่าการแข่งขันครั้งแรกมันทำให้เขาตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิมหลายสิบเท่า ไปป์นั่งถูมือตัวเองเพื่อบรรเทาความเย็นจากอาการตื่นเต้นขั้นวิกฤติที่แผ่เข้ามาปกคลุมทุกต่อมรับความรู้สึกของเขา ทว่าถูเท่าไหร่มันก็ยังเย็นเหมือนเดิมราวกับว่ามีคนเอาตู้เย็นมาจ่อตรงมือของเขาเอาไว้ ไปป์กลัวว่าถ้าได้ออกไปอยู่ต่อหน้าคนมากมายมันอาจจะแข็งขึ้นมาเสียดื้อๆ

ในหัวของเขาพยายามคิดถึงทำนองเพลงที่ตนได้เตรียมมา แต่สมาธิที่เขาได้รวบรวมไว้ตั้งแต่ก่อนจะเข้ามาที่นี่มันได้แตกกระเจิงหายไปหมดแล้ว ประกอบกับเสียงเพลงจากคนก่อนหน้านับสิบที่รบกวนสมาธิของเขาได้เป็นอย่างดีทำให้ไปป์ยิ่งกระวนกระวายใจเข้าไปใหญ่

‘ทำไมถึงเล่นดีขนาดนี้ ถ้าถึงคิวเขาขึ้นไปเล่นจะสามารถเล่นได้ดีแบบนี้ไหมนะ เขาตื่นเต้นขนาดนี้จะเล่นผิดบ้างหรือเปล่า จะสะดุดไหม อย่าตื่นเต้นได้ไหม หากเล่นผิดแล้วจะต่อยังไง ถ้าผิดขึ้นมาจริงๆ แล้วเขาคงจะอายคนอื่นๆ น่าดูเลย หรือเขาจะขอถอนตัวดี’

ทั้งหมดนี้ตีรวนอยู่ในหัวของไปป์ เขาตื่นเต้นเสียจนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่อยู่ดีๆ เขาก็ต้องตกใจกับสัมผัสบางเบาที่ข้อมือจากใครอีกคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง เขาค่อยๆ หันไปมองอีกคน

“ถ้าตื่นเต้นมากๆ ก็บอกตัวเองว่าตื่นเต้น อย่าไปข่มมันไว้ หลับตาลงแล้วเชื่อใจตัวเอง”

เสียงทุ้มเรียบๆ ถูกเปล่งออกมาโดยที่อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาสักนิด มือขาวที่แห้งสนิทยังคงจับมือของเขาไว้ราวกับกำลังปลอบประโลมมือที่ชื้นเหงื่อของเขา ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนกระทั่งอีกคนผละออกไปเงียบๆ เมื่อมีทีมงานมาเรียกตัวไป

“หมายเลข 25 นายกิ่งไผ่ โรจนเดชดำรง”

อ่านต่อ…