เสียงนาฬิกาปลุก ที่ผมตั้งไว้เมื่อคืนดังขึ้นไม่หยุดเมื่อถึงเวลา 06:30 ซึ่งเป็นเวลาที่ผมต้องตื่นไปเรียน แต่วันนี้ผมกลับไม่ได้ยินมันซะอย่างนั้น ถึงได้ตื่นขึ้นมาเอาตอนนี้
เมื่อผมเคลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่ข้างเตียงมาดูเวลา ก็พบว่าตอนนี้มันเป็นเวลาแปดโมงสี่สิบแล้ว
“เชี่ยยยยย แปดโมงสี่สิบ” ทันทีที่ลุกออกจากที่นอนผมก็รีบเข้าไปอาบน้ำ จัดการตัวเองให้เรียบร้อยเพื่อที่จะเข้าเรียนคาบเช้าตอน 9 โมง ถึงแม้ว่าจะสายแต่ขอให้เข้าไปทันเช็คชื่อก็ยังดี
.
.
.
ผมคือ ตัวยู นักศึกษาปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ด้วยความที่ผมค่อนข้างที่จะอ๊องๆ เลยเป็นคนซึนของเพื่อนที่คณะ แต่นอกจากผมจะอ๊องแล้ว ผมยังขี้ตกใจมากอีกด้วยครับ เลยต้องตั้งเสียงนาฬิกาปลุกเบาๆ จนบางที มันก็เบาจนผมไม่ได้ยินเลยทำให้ตื่นสายอย่างวันนี้
ผมจัดการแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและออกมาจากบ้านในสภาพที่เสื้อไม่ได้รีด เน็คไทไม่ได้ใส่ ส่วนรองเท้า หยิบคู่ไหนได้ก็หยิบมาใส่ก่อน ขอแค่ผมไปเรียนทันเช็คชื่อคาบเช้าเป็นพอ
.
.
.
10:30
มหาวิทยาลัย Y
“ จารย์เช็คชื่อยังวะ” ผมเอ่ยขึ้นถาม เก้า เพื่อนสนิททันทีที่มาถึง
“ยังเลย ตื่นสายหรอวะ” เก้าละสายตาจากสไลด์อาจารย์แล้วหันมาตอบผม
“นิดหน่อย”
“กูว่าไม่หน่อยอ่ะ แล้วแต่งตัวอะไรของมึงมะเนี่ย เสื้อก็ไม่รีด แถมยังใส่ผ้าใบสีแดงมาอีก” ออดี้ เพื่อนสนิทอีกคนของผมที่จากเดิมมันเคยนอนอยู่ ตอนนี้ได้ตื่นขึ้นมามองผมพร้อมกับทักเอ่ยขึ้น
