ก็เหมือนเช่นทุกวัน หัวลำโพงในเย็นวันนี้อวลไปด้วยควันที่เกิดจากการเผาไหม้ของเครื่องยนต์ในรถจักรแต่ละขบวน กลิ่นของมันเกาะติดเสื้อผ้า ผมเผ้าของทุกคน และแทบทุกสรรพสิ่งที่อยู่ภายในบริเวณนั้น ในขณะที่เสียงลำโพงจากเครื่องขยายเสียงผู้ประกาศหญิงชายดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกสองหรือสามนาที มันคือข้อความซ้ำๆ ที่เพียงแต่เปลี่ยนชื่อหรือคำบางคำในบางแห่งเท่านั้น
ผู้โดยสารนับร้อยอยู่ในอิริยาบถที่เกือบจะไม่ต่างกัน ถ้าไม่เร่งรีบวิ่งถลาไปที่ชานชาลา ก็มักยืนรออยู่ใกล้ขบวนรถ หรือไม่ก็เข้าไปนั่งๆ นอนๆ รออยู่ตามเก้าอี้ที่ถูกจัดเตรียมไว้ในโถงใหญ่ภายในที่มีช่องขายตั๋ว ซึ่งยามนี้มีผู้คนคึกคักมากกว่าช่วงเวลาอื่นเพราะเป็นช่วงคนเลิกงาน จำนวนคนที่ต่อแถวยาวทำให้พนักงานขายตั๋วในแต่ละช่องขยับกายตั้งตรงและมีสีหน้าขึงขังกว่าปกติ
ถัดจากชานชาลาช่องสุดท้ายที่อยู่ชิดฝั่งถนน ถังขยะพลาสติกแข็งทรงสูงระดับเอวผู้ใหญ่สี่ใบตั้งเรียงชิดเป็นกลุ่ม เวลานี้เริ่มแลเห็นชิ้นส่วนขยะโผล่พ้นปากขอบถัง หญิงร่างอ้วนวัยยี่สิบเศษคนหนึ่งยืนค้นหาขวดเปล่าพลาสติกภายในถัง เมื่อพบแล้วก็ใส่ลงในถุงใบใหญ่ที่เตรียมไปอย่างคล่องแคล่ว มือเปล่าของเธอหยิบจับสิ่งต่างๆ ในถังนั้นโดยไม่มีอาการรังเกียจแม้แต่น้อย
