เสียงโลหะกระทบกันดังเกียวกราวใกล้เข้ามาทุกขณะ หากแต่บุรุษทั้งสองที่กึ่งหอบกึ่งหิ้วกันมานั้น ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีอาการคร้ามขยาดหวาดกลัวแต่ประการใด
ฟังจากเสียงดาบต้องกระทบกัน เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าพวกมันคงจะใกล้เข้ามาถึงหน้าค่ายแล้วเป็นแน่แท้ !
“ป้อเจ้าเข้าไปอยู่ตางในเต๊อะเจ้า ข้างนอกนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของไอ้แสนคำลือมันเต๊อะ”
“บ่ได้ เฮาจะปล่อยให้แสนคำลือมันสู้คนเดียวบ่ได้ หมู่ม่าน (ม่าน = พม่า) มันมากันเป็นร้อยเป็นพัน แสนคำลือมันจะสู้ลำพังคนเดียวได้อย่างใด”
คนที่ถูกเรียกว่า ‘ป้อเจ้า’ หรือ ‘พ่อเจ้า’ ยังคงฮึดฮัดดึงดันจะออกไปจากที่ซ่อนตัวเสียให้ได้ ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งก็ยังดึงดันที่จะขัดขวางเจ้านายของตนไว้อย่างสุดชีวิตเช่นกัน
“บ่ได้เน้อเจ้า ถ้าป้อเจ้าจะออกไป ก็ต้องข้ามศพไอ้จเรน้อยคนนี้ออกไปก่อนเน้อ!”
.
.
.
ทันทีที่พาหนะคันยาวหยุดโมเมนตัมการหมุนของวงล้อ เด็ก ๆ ต่างก็รีบแย่งกันกรูลงจากรถ กลุ่มเด็กหนุ่มก็มุ่งหน้าตรงไปเสาะหาห้องน้ำก่อนเป็นอันดับแรก ส่วนกลุ่มเด็กสาวก็ไม่น้อยหน้าที่จะจับกลุ่มเอียงท่าหน้าหลัง หยิบเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเก็บภาพกันพัลวัน ทั้งภาพเดี่ยวภาพหมู่ ราวกับว่าพวกเธอเป็นนางแบบชื่อดังก็ไม่ปาน
