ตื่นขึ้นมาพบโลกใบนี้อีกวัน และฉันคือผู้ที่มีความสุขที่สุด”
หญิงสาวที่พึ่งตื่นในตอนสายของวัน เธอรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้ตื่นขี้นมา เธอมีครอบครัวที่อบอุ่น ถึงแม้ตัวเธอจะไม่ได้อาศัยกับคุณพ่อและคุณแม่ก็ตาม แต่เธอมักจะพูดกับตัวเองเสมอว่า “ฉันคือผู้โชคดี” เธอรู้สึกขอบคุณฟ้า ที่ทำให้เธอได้มาอยู่กับปู่และย่าที่แสนอบอุ่น
ช่างน่าตลกเสียจริง พ่อแม่ของเธอเลิกกันและทะเลาะกันอย่างรุนแรงตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่นั่นไม่ใช่ปมในชีวิตของเธอเลย แต่แน่นอน ชีวิตของหญิงสาวคนนี้มีปมอยู่ไม่น้อย แต่ปมของเธอนั้นคืออะไรกันหละ .. (ฉันทิ้งปมให้เธออีกเสียแล้ว)
.
.
.
“ฟื้นแล้วหรือ” คุณย่าของเธอเอ่ยทัก ขณะที่เธอกำลังเดินลงบันไดด้วยสีหน้าที่บวมเป่ง เพราะหลับเอาเป็นเอาตาย ในมือมีโทรศัพท์สายชาร์จและหูฟัง เป็นภาพที่คุ้นเคยทุกครั้งเวลาเธอตื่นนอนและเดินลงมา
“นึกว่าจะนอนให้ถึงสักพรุ่งนี้” คุณย่าของเธอเอ่ยแซวเป็นปกติ เธอรู้สึกสดใสทุกครั้งแม้สภาพของเธอจะเหมือนศพพึ่งฟื้นอยู่ก็ตาม
“วันนี้มีแกงส้ม ไก่ผัดหน่อไม้ ปลานึ่งอยู่บนโต๊ะนะ” เธอรับฟังและพยักหน้า นี่เป็นเรื่องปกติสำหรับเธอแล้ว ทุกครั้งที่เธอตื่นนอน เธอจะมีอาหารมากมายรออยู่ ชีวิตของเธอเหมือนเจ้าหญิงสำหรับตัวเองเลยหละ เธอจำช่วงเวลาอันแสนอบอุ่นของเธอได้เสมอมา มันถูกตราตรึงเอาไว้ในใจของเธอตลอด เธอคิดเสมอว่า
