บนโลกใบใหญ่ที่สุดแสนจะวุ่นวาย หลายคนต่างได้แต่นึกคิดว่าถ้าหนีออกจากโลกใบนี้ไปได้ง่ายๆเหมือนหนีไปโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น หรือจะหนีไปกรุงโรม ที่อิตาลี ก็คงจะดีเหมือนกันนะ จะมีสักกี่คนบนโลกที่มีโอกาสออกไปสู่โลกภายนอกจริงๆ แล้วจะมีอีกสักกี่คนที่ได้รับโอกาสให้กลับมา
‘ขอแสดงความยินดี คุณคือส่วนหนึ่งที่จะได้ร่วมเป็นบุคคลที่โลกต้องจารึก’
ผมกัน กนต์ธร จงจำจิต นักวิทยาศาสตร์ ตัวแทนจากประเทศไทย ที่จะร่วมเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์โลก ที่ได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปศึกษาอวกาศกับเหล่าคณะนักวิทยาศาสตร์จากต่างประเทศอีกหลายประเทศในปีนี้ ในโครงการพิเศษขององค์กร ‘โนโซ’ องค์กรดาราศาสตร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก
“พ่อครับ ผมต้องไปแล้ว” ผมลากกระเป๋าเดินทางลงมาข้างล่าง บอกลาพ่อของผม
ผมอาศัยอยู่กับพ่อเพียงแค่สองคนมาตั้งแต่จำความได้ ปัจจุบันพ่อของผมอายุ 80 ปีแล้ว แก่มากเลยใช่ไหมล่ะครับ 5555555555 ผมก็คิดหนักอยู่เหมือนกันเรื่องที่ต้องเดินทางไปทำงาน แต่ด้วยโอกาสที่ผมได้รับมานั้น ไม่ใช่โอกาสที่จะหลุดเข้ามาในชีวิตเราได้บ่อยๆ และพ่อของผมท่านก็เข้าใจ นอกจากนี้ทางโนโซยังยืนยันว่ามีโอกาสกลับมาบนโลกสำเร็จถึง 50.3% ถือว่าเป็นโอกาสที่มากเช่นกัน และการเดินทางครั้งนี้ใช้เวลารวมทั้งหมดเพียง 5 ปีเท่านั้น เนื่องจากยานอวกาศลำนี้ได้ชื่อว่ามีความเร็วมากที่ในโลกอีกด้วย
“ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดนะลูกไม่ต้องห่วงพ่อ” พ่อของผมพูดในขณะที่นอนเอนหลังอยู่
“เดี๋ยวผมจะรีบกลับมานะครับ” ผมวางกระเป๋าไว้หน้าประตูแล้วเดินเข้าไปกอดพ่อก่อนเดินทางไปเตรียมตัวที่โนโซ
“พ่อจะรอนะ” พ่อลูบหัวเพื่อให้พรผม
.
.
.
ผมเดินทางมาที่โนโซเพื่อเตรียมตัวร่วมกับคณะ พร้อมเข้ารับการอบรมความพร้อมก่อนเดินทางเป็นเวลา 3เดือน ก่อนเราออกเดินทางจริง ผมรู้สึกว่าเข้ากับทุกคนในทีมได้เป็นอย่างดี อาจเพราะเรามีอะไรหลายๆอย่างคล้ายๆกัน สนใจในเรื่องที่คล้ายๆกัน เลยทำให้เราเข้ากันได้ง่าย และมีเรื่องให้ปรึกษาพูดคุยอยู่ตลอด ซึ่งมันก็มีส่วนช่วยให้เราสนิทสนมกันได้เร็วขึ้น
